Zgodnie z art. 144 Kodeksu Cywilnego, właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych.
I M M I S J E pośrednie to nic innego jak działania właściciela nieruchomości na tzw. nieruchomości wyjściowej, których szkodliwe skutki mogą być odczuwalne w sposób naturalny na nieruchomościach sąsiednich, np. poprzez wywoływanie hałasów, wibracji, wytwarzanie zapachów, ciepła, naturalny spływ deszczówki ułatwiony utwardzonym korytem, zakłócanie fal radiowych.
I M M I S J E bezpośrednie, stanowią fizyczną, zamierzoną ingerencję w nieruchomość sąsiednią, będąc celowym, świadomym kierowaniem na nieruchomości sąsiednie szkodliwych substancji, jak płyny, ścieki, przy pomocy odpowiednich instalacji.
Stosownie do treści wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14 maja 2002 r., sygn. akt V CKN 1021/2000: „treść art. 144 w związku z art. 222 § 2 K.c. pozwala na nałożenie na właściciela nieruchomości, z której pochodzą negatywne oddziaływania, obowiązków minimalizujących występujące immisje pośrednie.”
Jakie R O S Z C Z E N I A przysługują przeciwko uciążliwemu sąsiadowi?
– na podstawie art. 144 kc – żądanie zaniechanie naruszeń i przywrócenie stanu zgodnego z prawem
– na podstawie art. 222 § 2 kc – żądanie zaprzestania naruszeń poprzez zobowiązanie sąsiada do zamontowania określonego rodzaju aparatury, która będzie pochłaniała drgania, hałas czy nieprzyjemny zapach
-na podstawie art. 415 kc – żądanie naprawienia szkody (odszkodowanie) wynikłej z immisji