Czy służebność może wygasnąć bądź zostać zniesiona?

Służebności, to ograniczone prawa rzeczowe, które obciążają nieruchomości służebną w celu zwiększenia użyteczności innej nieruchomości zwanej władnącą (służebność gruntowa), albo zapewnienie zaspokojenia określonych potrzeb osoby fizycznej (służebność osobista).
 
Jak każde ograniczenie prawo rzeczowe, służebność ogranicza możność dysponowania obciążoną nieruchomością przez jej właściciela.
 
Poniżej przedstawiamy regulacje prawne dotyczące możliwości oraz zasad zniesienia służebności.
 
Służebności gruntowe
 
Zgodnie z art. 285 Kodeksu Cywilnego nieruchomość może zostać obciążona służebnością, tj. prawem rzeczowym, polegającym na tym, iż właściciel określonej nieruchomości może w określonym zakresie korzystać z nieruchomości obciążonej takim prawem, albo też, na ograniczeniu zakresu uprawnień właściciela nieruchomości obciążonej wobec jego nieruchomości.
 
Kodeks cywilny dopuszcza zniesienie służebności, na następujących zasadach:
 
Art. 293 [Niewykonywanie]
§ 1. Służebność gruntowa wygasa wskutek niewykonywania przez lat dziesięć.
§ 2. Jeżeli treść służebności gruntowej polega na obowiązku nieczynienia, przepis powyższy stosuje się tylko wtedy, gdy na nieruchomości obciążonej istnieje od lat dziesięciu stan rzeczy sprzeczny z treścią służebności.
 
Art. 294 [Zniesienie za wynagrodzeniem] Właściciel nieruchomości obciążonej może żądać zniesienia służebności gruntowej za wynagrodzeniem, jeżeli wskutek zmiany stosunków służebność stała się dla niego szczególnie uciążliwa, a nie jest konieczna do prawidłowego korzystania z nieruchomości władnącej.
 
Art. 295 [Zniesienie bez wynagrodzenia] Jeżeli służebność gruntowa utraciła dla nieruchomości władnącej wszelkie znaczenie, właściciel nieruchomości obciążonej może żądać zniesienia służebności bez wynagrodzenia.

Art. 246 [Zrzeczenie się]
§ 1. Jeżeli uprawniony zrzeka się ograniczonego prawa rzeczowego, prawo to wygasa. Oświadczenie o zrzeczeniu się prawa powinno być złożone właścicielowi rzeczy obciążonej.
 
§ 2. Jednakże gdy ustawa nie stanowi inaczej, a prawo było ujawnione w księdze wieczystej, do jego wygaśnięcia potrzebne jest wykreślenie prawa z księgi wieczystej.
 
Służebności osobiste
 
Zgodnie z art. 296 Kodeksu Cywilnego nieruchomość można obciążyć na rzecz oznaczonej osoby fizycznej prawem, którego treść odpowiada treści służebności gruntowe.
 
Służebność osobista wygasa najpóźniej ze śmiercią uprawnionego.
 
Do służebności osobistych stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych, w związku z czym zastosowanie znajdą tu  również regulacje dotyczące:
– wygaśnięcia wobec niewykonywania (art. 293 KC)
– zniesienia (art. 290 § 2, art. 294 i 295 KC)
– zmiany sposobu wykonywania (art. 291 KC)
– zmiany będącej następstwem podziału nieruchomości władnącej, chyba że chodzi o służebność drogi koniecznej ustanowioną na rzecz posiadacza samoistnego (art. 290 § 3 KC oraz art. 146 KC)
– zrzeczenia się ograniczonego prawa rzeczowego (art. 246 KC).
 
Dodatkowo na mocy art. 303 KC, jeżeli uprawniony z tytułu służebności osobistej dopuszcza się rażących uchybień przy wykonywaniu swego prawa, właściciel nieruchomości obciążonej może żądać zamiany służebności na rentę.
 

Co istotne, służebność osobista nie stanowi przeszkody w prawnej do sprzedaży nieruchomości, jednak w praktyce pojawiłyby się trudności ze znalezieniem kupca, gdyż nikt nie zechce kupić nieruchomości, w której ma prawo mieszkać inna osoba.

 

JAK WALCZYĆ Z UCIĄŻLIWYM SĄSIADEM? I CÓŻ TO SĄ IMMIJSE?

Zgodnie z art. 144 Kodeksu Cywilnego, właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych.

I M M I S J E pośrednie to nic innego jak działania właściciela nieruchomości na tzw. nieruchomości wyjściowej, których szkodliwe skutki mogą być odczuwalne w sposób naturalny na nieruchomościach sąsiednich, np. poprzez wywoływanie hałasów, wibracji, wytwarzanie zapachów, ciepła, naturalny spływ deszczówki ułatwiony utwardzonym korytem, zakłócanie fal radiowych.

I M M I S J E bezpośrednie, stanowią fizyczną, zamierzoną ingerencję w nieruchomość sąsiednią, będąc celowym, świadomym kierowaniem na nieruchomości sąsiednie szkodliwych substancji, jak płyny, ścieki, przy pomocy odpowiednich instalacji.

Stosownie do treści wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14 maja 2002 r., sygn. akt V CKN 1021/2000: „treść art. 144 w związku z art. 222 § 2 K.c. pozwala na nałożenie na właściciela nieruchomości, z której pochodzą negatywne oddziaływania, obowiązków minimalizujących występujące immisje pośrednie.”

Jakie R O S Z C Z E N I A przysługują przeciwko uciążliwemu sąsiadowi?
– na podstawie art. 144 kc – żądanie zaniechanie naruszeń i przywrócenie stanu zgodnego z prawem
– na podstawie art. 222 § 2 kc – żądanie zaprzestania naruszeń poprzez zobowiązanie sąsiada do zamontowania określonego rodzaju aparatury, która będzie pochłaniała drgania, hałas czy nieprzyjemny zapach
-na podstawie art. 415 kc – żądanie naprawienia szkody (odszkodowanie) wynikłej z immisji

Stwierdzenie nabycia spadku wraz z działem spadku

Zgodnie z art. 681 Kodeksu Postępowania Cywilnego, jeżeli stwierdzenie nabycia spadku jeszcze nie nastąpiło i nie został sporządzony zarejestrowany akt poświadczenia dziedziczenia, postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku wydaje sąd w toku postępowania działowego, stosując przepisy rozdziału 8.

Stosując odpowiednio przepisy art. 669–677 KPC, sąd w postępowaniu działowym wydaje odrębne postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku, które podlega odrębnemu zaskarżeniu. 
 
Od postanowienia tego przysługuje także skarga kasacyjna.
 
Zgłoszenie w jednym wniosku żądań stwierdzenia nabycia spadku i jego działu, a także zniesienie współwłasności, stanowi kumulację roszczeń dopuszczalną na gruncie postępowania nieprocesowego na podstawie art. 191 w zw. z art. 13 § 2 KPC.
 
Dział spadku (i związane z nim zniesienie współwłasności) może jednak nastąpić dopiero po uprawomocnieniu się orzeczenia o stwierdzeniu jego nabycia.
 
Reasumując, nie istnieją zatem żadne przeciwskazania, aby w jednym postępowaniu rozstrzygnięte zostały obydwie kwestie.